Kraamverzorgende Astrid

Ik hou van mijn beroep om mensen tijdens de bevalling te ondersteunen en samen met de verloskundige samen te werken en een team te zijn. Ik vind het heerlijk om (onzekere) ouders die een verse vader en moeder zijn geworden, het vertrouwen te geven om zelf voor hun kindje te gaan zorgen. Te laten zien, proeven en ervaren hoe het nieuwe kindje in hun gezin past. Denk daarbij ook aan controles van moeder en kind. Ik ben de ogen en oren van de verloskundige. Dit betekent wanneer ik het niet vertrouw, contact op neem met de verloskundige. Om te zorgen dat er sprake is van een zo fijn mogelijke kraamtijd met een rustig en goed herstel. Het helpen bij het opstarten van een borstvoeding is altijd weer iets heel moois. Te zien hoe het kindje groeit. Iedere dag weeg ik het kindje in de unster die iedere kraamverzorgster in haar tas heeft zitten. Loop ik met de borstvoeding ergens tegen aan? Dan neem ik contact op met één van de lactatiekundigen, die voor het kraamcentrum werken. Ouders kiezen ook regelmatig voor flesvoeding, soms is het even zoeken naar de juiste voeding, fles en speen voor het kindje. Het voelt heel fijn dat ik hen hierbij kan ondersteunen en wij er met elkaar uit komen. Het mooiste vind ik altijd wanneer ik in een gezin binnen stap de ouders zo blij zijn dat ik er ben om hen te helpen. En dat je merkt dat ze na een week er zoveel zin in hebben om het lekker zelf te gaan doen. Dan weet ik dat ik mijn werk goed heb gedaan.

Ik was 3 jaar, kon nog amper duidelijk praten. Ik speelde niet graag met poppen, maar liep wel graag met een zusterschortje, die mijn moeder voor mij had genaaid. Ik vond het toen al heerlijk om met mijn doktersspulletjes te spelen en mijn broertje van pleisters te voorzien.
Mijn moeder nam mij op een dag mee om op kraamvisite te gaan bij een vriendin van haar op een grote boerderij. Ik was zo gecharmeerd van de kraamverzorgster die daar werkte en de kraamvrouw die met de baby in bed lag. Vanaf die dag zei ik volgens mijn ouders: "Ik ga later werken waar de babytjes geboren worden". Na de MAVO ben ik inderdaad de MDGOvz in Leiden gaan volgen en ben in 1987 bij Kraamcentrum "Rijn en Veenstreek" in dienst gekomen.

Ik heb vele bijzondere ervaring als kraamverzorgende. Echter eén van mijn bijzonderste ervaringen was de bevalling van mijn buurvrouw. De verloskundige was op bezoek geweest en zou over een paar uur terug komen. De ontsluiting ging echter sneller dan verwacht. De zus van mijn buurvrouw riep mij over de schutting: "Astrid help, mijn zus ligt te bevallen". Ik rende er naar toe en zag mijn buurvrouw op de laminaatvloer in de keuken liggen, met een paar handdoeken onder haar. Ik zag heel duidelijk het hoofdje, echter met het persen kwam het kindje niet verder. Ik handelde direct en heb de navelstreng die 3 keer rond het nekje gedraaid was er af gehaald, waardoor mijn buurjongetje meteen werd geboren. Hij begon gelukkig direct te huilen. En heb hem op de buik van zijn moeder gelegd en hem afgedroogd en toegedekt. Ik had tijdens deze handelingen aan mijn buurman de opdracht gegeven om de verloskundige te bellen en alleen maar te zeggen: "Je moet direct komen". Na 10 minuten kwam de verloskundige en heeft zij het van mij overgenomen.
En dan te weten dat deze buren nog maar kort naast ons woonden en dus al zwanger waren. En ik met een gekke bek had gezegd; "Als je hulp nodig hebt tijdens de bevalling, geef je maar een brul over de schutting". Niet wetende dat dit dus echt zo zou gaan gebeuren.
Het leuke is dat het jongetje inmiddels een leuke, vriendelijke, lange kerel is van 21 jaar en een paar jaar geleden nog tegen zijn moeder zei dat ik zijn "redder" ben.

Ik ben een tijdje er tussen uit geweest en heb 20 jaar in een andere branche gewerkt. Inmiddels ben ik 51 jaar en ben nu weer een half jaar werkzaam als kraamverzorgster. Uiteraard heb ik ook weer scholing gekregen in de vorm van bedrijfsopleiding. Hierbij horen ook scholingen van bijvoorbeeld, verloskundigen en lactatiekundigen. Ik zie dit als een cadeautje. En zo ervaar ik het ook. Het is prachtig om verhalen te horen van deskundigen en casussen te behandelen uit de praktijk. Hier leer ik weer heel veel van.
Tegelijkertijd word je in je gezinnen begeleid en ondersteund door een collega die ABer is. Zodat je wanneer je er echt zelf aan toe bent alleen aan de slag kan gaan in je gezinnen. Je kan altijd terug vallen op een collega om even te sparren.

Je bent zeker nooit te oud om van baan te gaan veranderen of je om te laten scholen. Je zal merken dat als je wat ouder bent, je anders in het leven staat. En je in je werk ook je levenservaringen kan toepassen.
Ik kreeg een gevoel over mij dat ik mijn jaren tot aan mijn pensioen echt iets wilde gaan doen wat ik zelf heel leuk vind en waar ik vooral veel voldoening van krijg. Voor kinderen hoef ik niet meer thuis te blijven.
En heb je kleine kinderen? Tegenwoordig is het wel goed te doen. Je langste langste werkdagen tot 16.00 uur.
Wil je niet 8 dagen werken, zoals ik doe? Het is ook mogelijk om 4 dagen te werken.

Ik zou zeggen, dat als je geïnteresseerd bent, maak een afspraak voor een inloopmiddag bij een regiokantoor. Zorg dat je thuis al vragen op papier hebt staan en stel ze daar.