Kraamverzorgende Sandra

De afwisseling. Er is altijd een soort gezonde spanning als je aan je werkweek begint. Waar ga je werken. Wat voor soort gezin. Elke keer is het weer anders. Daarom blijft t uitdagend. Ik vind het altijd fijn als je na 8-10 dagen uit het gezin gaat en zij de verzorging zelfstandig kunnen. En het zien zitten om de zorg volledig tot zich te nemen
Ook de afwisseling in mijn werkzaamheden maakt t uitdagend. Ik begeleid ook nieuwe collega's. Dit is weer een ander stukje in de zorg. Je collega het fijne van het vak leren en haar ondersteunen in de gezinnen.
De partusdiensten vind ik ook heel bijzonder. Om op het intieme moment aanwezig te mogen zijn. Bijv wanneer je 2 mensen voor het eerst ouders ziet worden. Of de liefde voor een nieuw kindje/gezinslid te zien ervaren.

Toen ik 7 jaar was wist ik al dat ik kraamverzorgster wilde worden. Op mijn negende werd mijn broertje geboren en toen werd het nogmaals bevestigd. Wat een bijzondere tijd was dat. De kraamverzorgster nam mij helemaal mee in haar werk. Na de MAVO ben ik MDGO-vz gaan doen. Ik voelde mij als een vis in het water. Heb 2x stage gelopen bij toen nog kraamzorg Duin en Veen. Een hele fijne stage periode gehad. En mijn liefde voor dit vak werd alleen maar groter. Hen enorm vele geleed. Maar het echte leren komt pas als je gediplomeerd ben.

Heb meerdere bijzondere ervaringen. Het kramen bij bekenden of familie is toch net even specialer.
Zoals die keer dat ik bij de bevalling van mijn schoonzus was. Het werd onverwachts een keizersnede. Het ziekenhuispersoneel heeft toen gezorgd dat ik mee de operatiekamer in mocht. Of toen een vriendin tijdens haar bevalling met de ambulance mee moest en ik haar daar kon ondersteunen.
Maar ook de keren dat je toevallig voor een tweede keer bij dezelfde mensen op de stoep sta zonder dat ze mij hadden aangevraagd.
Of dat ik bij het neefje van een een gezin ging kramen waar ik een half jaar eerder was. En dat de kraamvrouw heel enthousiast van boven riep dat ze heel blij was dat ik er was. Maar ik helemaal nog geen idee had bij wie ik terecht was gekomen.
Een tweeling vind ik ook altijd heel bijzonder om daar te werken.
Of die keer toen ik een leerling aan het begeleiden was en tijdens een gebeurtenis in die week zij een soort deja-vu kreeg en opeens de kraamverzorgster voor zich zag die een aantal jaar geleden bij haar broertje had gekraamd en dat bleek ik te zijn. Zo zie je maar dat de wereld klein is.

Soms is het geen feest in de kraamweek. Dan is ons werk ook heel waardevol. Afgelopen januari zo'n ontzettende verdrietige situatie meegemaakt. Hoe zwaar die week ook was. Het was heeft mij zeker gesterkt in mijn werk.

Het is een prachtig mooi vak. Je stapt in één week in zo'n bijzondere situatie.